Deze blog is een vervolg op ‘2 lege batterijen en een oude sok’
Upcycling II: Emoties
Zoals de wereld eraan toe is, zo zijn wij zelf eraan toe.
Althans, zo kùn je ernaar kijken.
Zo wordt er ook meer en meer naar gekeken, zelfs vanuit de politiek.
Als we een betere wereld willen creëren, met minder vervuiling, kunnen we dat ook doen door onze overtollige emoties ‘ouwe shit’ en krassen op de ziel op te ruimen en te helen.
Laten we eens kijken hoe je je eigen emoties, trauma en oud zeer kunt verteren of hergebruiken in plaats van ze te laten lekken. Zodat je emotionele voetafdruk niet zo belastend is.
Je uiterlijke (ver)schijn(ing)
Uiterlijk en conditie vertelt iets over wat er achter / onder / in zit.
Spierballen zeggen iets over fysieke inspanning die iemand gedaan heeft.
Volle lippen en blosjes op de wangen, zeggen iets over jeugdige gezondheid.
Wallen onder iemands ogen vertellen iets iets over de werking van de lever.
Je kunt welzijn en welvaart ook feaken. Dit wordt veelvuldig uitgeprobeerd 🙂
En dat moet je ook zeker doen, als je dat wil of als je dat nodig hebt. Je hebt er waarschijnlijk een goede reden voor. We doen als mens niets voor niets.
Op een dag kun je je gewaar worden dat er iets vreet aan je, dat er iets ongezond werkt, wat problemen veroorzaakt. Je wil die oude batterij van gevoelens niet langer schadelijke stoffen laten lekken in je systeem.
Je realiseert dat je het koud hebt gekregen door het gat in je sok niet te stoppen. Je vraagt je af of de kouwe teen die door je kapotte sok steekt, het misschien weer warm zou kunnen hebben, ooit.
Ik bedoel deze voorbeelden hier natuurlijk als metafoor. Dat doen we graag bij lichaamsgerichte therapie. We leggen de link met hoe je lichamelijk functioneert. Iemand kan kouwelijk zijn geworden van teveel harde woorden, buikpijn hebben gekregen van eenzaamheid of nekpijn van teveel verantwoordelijkheden.
Iets ouds kost energie
Iets ouds dat aan een ‘reset’ toe is, en dat niet wordt aangepakt, kost (stiekem) een hoop energie.
Soms til je de deksel op van een oude relatie, en blijkt het daar te stinken naar… oef!
Of de deksel op je sexualiteit, je hechting, je zelfvertrouwen, je angst, je moed.
Er moet iets verteerd worden. Beter nog: ge-upcycled.
Oude emoties en ‘verwondingen’ kùnnen met de tijd composteren. Ze vormen vanzelf tot een geleerde les. Het schadelijke verteert, het waardevolle komt weer beschikbaar als in nieuwe, vruchtbare aarde. (ik wou dat ik jong geleerd had hoe dat te doen!)
Maar sommige emoties blijven hardnekkig roesten en stralen en zijn steeds minder gemakkelijk in het gareel te houden. Ze lekken, stinken, vervuilen relaties, maken dat iets nieuws op deze bodem niet wil groeien. Je voetafdruk is niet zoals je hem zou willen hier. Je maakt ruzie, lijdt en doet lijden zonder het te willen.
Vertering
De natuur moet zijn werk doen.
Je eigen natuur heeft de beste oplossing. Je kunt het haar meer of minder moeilijk maken.
Makkelijker wordt het voor je natuur als je stopt met wat-niet-meer-werkt.
Er is teveel op één hoop bewaard, bijvoorbeeld.
Of er kon geen zonlicht bij.
Ik bedoel dit natuurlijk weer overdrachtelijk. Iets concreter vertaald naar gedrag zou je de volgende voorbeelden kunnen noemen:
We snauwen graag en goed als we (het) moe zijn (grumble…die stomme anderen ook altijd. Ik wil rust!)
We trekken ons het liefst terug als we eigenlijk een mooie vriendschap op willen bouwen (te eng! alleen red ik me ook wel)
We huilen als we eigenlijk sterk mogen zijn (maar ben ik dat dan wel? nee, ik ben een en al ellende)
Stoppen met een gewoonte is lastig, want wij zijn gewoontedieren. In alles wat we vaak gedaan hebben, zijn we heel goed geworden.
Onze overleving heeft met de beste bedoelingen gedrag bedacht dat ooit werkte. We hebben geen hulp gehad om het te leren verteren tot iets anders. Het heeft je aan een leraar ontbroken die je vertelde hoe je emoties composteert. Als je die namelijk wel had gehad, dan had je het geleerd en kon je het.
In therapie kijk ik met je waar je natuur zijn werk beter kan doen, als er meer lucht bij komt, meer ruimte, meer geluid.
Therapie is hulp bij het upcyclen van je emoties en beschadigingen.
Upcycling
Je natuur doet meer dan verwerken. Ze vormt van oude emoties nieuwe skills.
Rauwe rouw(kost) vormt om tot troostende zachtheid voor anderen.
Boosheid creëert fantastische kunstwerken.
Gevoel van tekort-gedaan-zijn verandert in een heel precies vermogen om te doceren en ontvangen wat genoeg is.
Angst wordt de raadgever die je niet tegenhoud, maar zorgvuldig maakt.
Onaangepastheid wordt het zeil van je schip, waarin de wind je naar nieuwe oorden blaast.
Daar sta ik je in bij.
We ademen, bewegen en voelen wat er moet gebeuren met het oude zeer, de woede en verlorenheid.
We raadplegen jouw lijf om te weten hoe, wat en wanneer.
Daar nemen we de tijd voor die jouw verteringsproces nodig heeft.
Daarna gaat je pad weer verder.
Misschien kom je nog eens langs.
Je ervaringen zullen compost zijn voor….
Meer weten?
Kom voor een kennismaking of losse sessie. Stuur me een mail.