Vertrouwen.
Zo ben je open, zo ben je dicht. Je bent veilig, maar kwetsbaar tegelijk. Spelen helpt.
Het hele leven hangt aan elkaar van vertrouwen. Vertrouwen dat je niet valt als je fietst, dat die boterham je energie zal geven dat je woorden aankomen en begrepen worden. Veel is blind vertrouwen. Zonder erbij na te denken. Want je handelt immers misschien wel voor 99% uit instinct.
Als ik dit schrijf, vertrouw ik erop dat het wel eens een keer door iemand gelezen zal worden. En dat er een of twee zinnen in staan waar iemand wat aan heeft. En sowieso vertrouw ik erop dat ik komend jaar nog leef en mijn praktijk voer om mensen met hun hulpvraag te beantwoorden.
We zijn kennelijk uitgerust met vertrouwen. Terwijl ik helemaal niet weet of ik er morgen nog ben en indien wel, hóe ik er zal zijn. Gezond hoop ik! En ‘ready to go on’.
Soms is het natuurlijke vertrouwen aangetast. Door trauma, ziekte of omstandigheden. Je durft je niet onder de mensen te begeven, bent vies van voedsel, schrikt van aandacht of reageert agressief op onzekerheid. Ik noem maar wat.
En dan heb je een probleem, want het leven wil stromen in een bedding van vertrouwen. Aangetast vertrouwen betekent wantrouwen, eenzaamheid, of (innerlijk) conflict.
Daar is wat aan te doen. Zelfhulpboeken, youtube-filmpjes, therapieën en cursussen. Ze bouwen aan je vertrouwen, maar maken je vaak ook kwetsbaarder. Bewuster van je ‘zwakke plekken’. En dan moet je opnieuw gaan vertrouwen dat ook kwetsbaar sterk is. Dat toegeven dat je iets niet kan, sterk kan zijn.
Sommige cursisten zijn de trainers van de toekomst. De een helpt de ander. Zo blijven we elkaar overtuigen van meer vertrouwen. Een vorm van comunitybuilding die in mijn ogen nodig is om ook als groep een stukje verder te komen.
Wat doet ons de moed opbrengen om nieuwe ontwikkeling te zoeken, om ons perspectief te testen door het naast dat van anderen te zetten?
Het spel!
Het spelen (niet te verwarren met gamen) is in onze samenleving is ondergesneeuwd onder plichten werkdruk en doelstellingen. Van voetballen op het veldje na het eten tot een spelletje aan tafel doen.
Minder spelen (of gewoon niet meer speels kunnen zijn) berooft ons van een belangrijk middel om vertrouwen te blijven trainen. In onszelf, ons lichaam, de mensen om ons heen.
Spelen is essentieel om te leren en je overlevingskansen en levensgeluk te vergroten.
Van spelen wordt je beter in leven.
Als je speelt, leer je. “What you practice you get good at”
Dat gaat in stappen, bijvoorbeeld zo: van 1 naar 4
- Onbewust incompetent (ik kan niet gitaar spelen maar ik denk er ook niet over na)
- Bewust incompetent (ik hoor gitaar en denk: dat wil ik ook, maar ik kan het niet. Ik probeer het, het klinkt nergens naar)
- Bewust competent (ik heb geoefend en het begint te lukken)
- Onbewust competent (ik speel zonder erbij na te denken. Anderen beginnen te denken: dat wil ik ook! Maar ik kan dat niet…)
Waar zit jij in een leerproces?
Een mens floreert bij het leren van nieuwe dingen. Hoeft niet veel te zijn, maar ontwikkeling houdt de dynamo van het bestaan geladen. Je kunt ervoor kiezen je iets nieuws eigen te maken of ergens een beetje beter in te worden als je zin hebt in een opgeladen dynamo. Maar ook het bijhouden van iets dat je geleerd hebt, is ontwikkeling.
Afspraak maken? Stuur mij een bericht