~ over het belang ergens bij te horen ~
Als je in de media kijkt, zie je mensen die opvallen. Media en social media zijn ontworpen om op te vallen. Opvallen tot ze omvallen. Tot anderen weer opstaan en opvallen. Tot ook die opgaan in de golven van de veranderlijke aandacht. Gaaf, getalenteerd, raar en geweldig. Onverstandig, ongelofelijk, of recht-voor-zijn-raap.
Kijk nu eens om je heen, ik bedoel hier en nu… Zie je ook, net als ik, al die niet-zo-opvallende mensen? Waar je er zelf ééntje van bent?
Om jou en mij heen is vooral een wereld van mensen die niet opvallen.
Mensen die dingen doen. Dit, of dat. Mensen die er niet al teveel woorden aan vuil maken. Of die je de oren van de kop kletsen, of zwijgen. Mensen, schuifelend langs alle opvallende dingen heen. Stilstaand, om te kijken naar de ondergaande zon..
Mensen die zich suf piekeren over welke behandeling ze nodig hebben. Of mensen die zeggen: “het is goed zo. Ik heb mijn best gedaan”. mensen die niet weten wat de beste mening is over de val van het kabinet. Of die zich juist ontzettend druk maken om de val van het kabinet.
Er zijn er ontzettend veel van ons, die niet zo opvallen. Die groep is enorm.
En mooi, zijn ze. Zo mooi! Zie dat haar, zie die oogopslag. Zie hun kleren, hoor hun stem, een stem als van geen ander. Als een klokje, een donderslag of een geërgerde schildpad. Wat spreek er uit die stem? Moeite, ergernis, onzekerheid. Vriendelijkheid, zelfingenomenheid, tevredenheid.
Mensen die niet opvallen, vallen soms toch ook een beetje op. Voor even. Na een tijdje raken ze weer uit beeld. Er komt steeds weer een ander naar voren – “Hee, jij ziet er leuk uit vandaag!”.
Zo hoort het te gaan. Dan jij, dan ik.
We zijn met velen. Mensen.
Bij de andere anderen. Daar moet je wezen. Daar vind je leven plaats. Je bent niet gek. Je hoort ergens bij.
Soms is het zoeken waarbij of bij wie, maar je hoort ergens bij!
“Belonging”, noemen ze dat (in de psychotherapy).
Belonging is een eerste, een grote, een mega belangrijke levensbehoefte. Zelfs als je een “loner” bent, heb je dat nodig.
Mensen zijn erg sociale wezens. Daarom trekken we ons vaak zoveel aan van meningen en blikken.
Daarom gaan we soms naar een feestje waar we geen zin in hebben. Als we ons (nog) niet deel voelen van een groep, ontstaat “the fear of missing out”. Angst om de boot waarop ‘iedereen’ weg vaart, te missen. Heb je voldoende passend sociaal contact, dan houdt die “fear of missing out” zich gedeisd.
Normale mensen voelen twijfel. Normale mensen gaan soms goed en soms niet goed.
Veel mensen wensen rust.
Vraag je je ook wel eens af wat je hier doet?
Je bent niet de enige.
Vraag je je dat nooit af?
Dan ben je óók niet de enige.
Gedoe, planning, emotie of onrust? Trauma, gebrek aan vertrouwen, lol en verdriet. Vastzitten, overstromen, jeuk en pijn. Allemaal normaal.
En allemaal reden om eens een lichaamsgericht therapeut te bezoeken.
Wees welkom.
Boek hier een (kennismakings)sessie of mail naar info@andreadeckers.nl.
