“Ga je mee naar Italie, om te klimmen?”
OHHH mi amore, dàt zou fijn zijn!
Na al die maanden.
Voor m’n lijf zou het fantastisch zijn.
Een bóóster voor mijn lol en plezier.
Maar…
Nee, sorry, ik heb pijn aan de wereld.
Het smeult, het brandt het prikt, het stinkt.
Hoe kan ik zoiets doen, als er zoveel mis is overal?
De Duitsers hebben er een woord voor. Waarom wij eigenlijk niet? Maar goed.
Er zijn mensen, die méér dan een beetje last hebben van ‘Weltschmerz’. Het houdt hen bezig, dag en nacht.
Klopt, weten we. De wereld is een verrotte plek. Maar we kijken nu even Formule 1, zó mooi!
Weltschmerzers. Wereldpijners. Ze zijn lastig. Ze slaan je om de oren met cijfers over dierenleed. Ze zeuren over wat er allemaal mis is in de wereld. Toch? Ze slapen minder goed soms, hebben hoofdpijn of andere spanningsklachten.
Wat hebben ze nodig?
Ahum. Hun gelijk.
Ze hebben gelijk.
Niet een beetje gelijk. Het is niet overdreven.
Er is een heleboel mis in deze wereld.
En dat doet zeer.
Ik kan er allerlei logische sociale, economische en psychologische antwoorden op verzinnen, maar dan nog is de vraag eigenlijk niet beantwoord: “Hoe kan ik plezier maken als er zoveel mis is?”
Ze hebben gelijk. Ze stellen de juiste vraag.
En nu verder. Want daarmee is niet alles gezegd.
Het volgende is: het is niet allemaal aan jou.
Het is óók aan mij.
Ook ik kan niet rusten, voor het overmatig kappen van wouden stopt. Hoe zou ik dat moeten doen? Het is als leven in een huis waar de deur al ontbreekt en binnenkort de hele zijmuur uitvalt.
(A joh, gewoon negeren)
Oké als iemand met wereldpijn dus gelijk heeft, hoe ga ik daar dan mee om als therapeut.
Eerlijk gezegd, is het samen stilstaan bij het gegeven, dat de ander gelijk heeft, voldoende.
That’s it.
Het is als homeopathie. Erkenning van iets dat wáár is, zet de helende werking van ‘het systeem’ aan. Daarmee bedoel ik dan: het systeem van het mens dat tegenover mij zit. Het re-boot de computer, het de-fragmenteert en update.
De Mens tegenover mij, kan opgelucht ademhalen door het gevoel dat het geen onzin is wat hij beweert.
Ook komt spontaan de zin om lol en plezier te hebben sterker boven. En de energie om mèt lol en plezier iets te doen aan deze bende. Een zoete inval maakt het af: vanmiddag ga ik eens even lekker fietsen in een mooi bos!
En je laat mij achter met het besef: de wereld is mooier geworden, omdat ik gezien heb hoe jij geeft om anderen, het leven, natuurlijk en vrij en gelukkig. En we moesten lachen, omdat je om alles op een zeker moment óók kunt lachen.
Zelfs om Weltschmerz.
Neem contact op voor een afspraak